абшму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абшмуляць.
абшму́ляны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абшмуляць.
абшму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.
1. Разм. Дакранаючыся да паверхні чаго‑н., тручыся, пашкодзіць што‑н.
2. Тое, што і абмуляць.
абшна́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абшнарыць.
абшна́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Разм. Пільна, уважліва абшукаць. [Тварыцкі] абшнарыў усе кусты і норы пад каменнямі. Чорны.
абшны́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Разм. Тое, што і абшнарыць.
абшука́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абшукаць.
абшука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Зрабіць вобыск дзе‑н., у каго‑н. [Начальнік атрада:] — Ну, хлопцы, абшукаць добра ўсе закануркі. Крапіва. За сталом сядзелі памешчык і надзьмуты палкоўнік. — Абшукаць! — быў кароткі загад. Міколку і дзеда старанна абшукалі. Лынькоў.
2. Агледзець старанна ўсё, шукаючы што‑н. Было вырашана абшукаць увесь лес повідну, у выпадку варожай аблавы агню не адкрываць, а хавацца. Кулакоўскі.
абшу́кванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абшукваць — абшукаць.
абшу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абшукаць.