Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э я .

а б в г д ж з к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы э .’

адурма́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адурманьваць — адурманіць.

адурма́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адурманіцца.

2. Зал. да адурманьваць.

адурма́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адурманіць.

адурне́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і здурнелы.

адурне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Тое, што і здурнець.

адуры́ць, адуру, адурыш, адурыць; зак., што.

У выразе: адурыць галаву — надакучыць гаворкай, просьбамі, прапановамі; угаворамі прымусіць што‑н. зрабіць.

адурэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які дайшоў да адурэння. А дзе абоз — бачу адзаду, здалёк: спуджаныя коні, адурэлае быдла, звар’яцелыя людзі. Гарэцкі.

адурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адурэць.

адурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Тое, што і здурнець.

адусю́ль, прысл.

З розных месцаў, з усіх бакоў. Шмат адусюль прыходзіла людзей: З суседніх вёсак, з дальніх хутароў. Танк. У класе падняўся рогат, адусюль чуліся вясёлыя жарты і выгукі. Краўчанка.