адуры́ць, адуру, адурыш, адурыць; зак., што.

У выразе: адурыць галаву — надакучыць гаворкай, просьбамі, прапановамі; угаворамі прымусіць што‑н. зрабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)