абша́рына, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і абшар. Кароткі зычны залп ускалыхнуў абшарыну. Нікановіч.
абша́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.
Разм. Вельмі ўважліва, дапытліва агледзець, абмацаць, абшукаць. Абшарыць кішэні. □ З’явіліся паліцэйскія і далажылі, што ўсё абшарылі і нічога не знайшлі. Машара. А ў хаце Гэлькі абшарылі паліцыянты ўсе закуткі, камору, вышкі, перайшлі ў варывеньку, нарэшце, у хлеў. Сташэўскі.
абша́рышча, ‑а, н.
Тое, што і абшар. Напоены сілай абшарышчаў братніх, Падаўся зноў Нёман да мора, як ратнік. Калачынскі.
абша́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм., каго.
1. Усё забраць, апустошыць, абрабаваць. [Бабка:] — Сын у мяне, дзеткі, нелюдзь такі. З’ехаў з дому, пакінуў калгас, і не тое, каб мне, старой, памагаць, дык яшчэ мяне ўсю абшастаў. Скрыган.
2. Абшукаць. [Немцы] перавярнулі ўсе хаты, пуні абшасталі, стагі развярнулі, а мужчын — аніводнага няма. Грахоўскі.
абшлаго́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да абшлага.
абшліфава́цца, ‑фуюся, ‑фуешся, ‑фуецца; зак.
1. Паддацца шліфоўцы. Каменьчыкі добра абшліфаваліся.
2. перан. Разм. Стаць больш выхаваным, вытрыманым, абыходлівым.
абшліфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., каго-што.
1. Пашліфаваць што‑н. з усіх бакоў. Абшліфаваць камень.
2. перан. Разм. Зрабіць больш выхаваным, вытрыманым, абыходлівым.
абшліфо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абшліфавацца.
2. Зал. да абшліфоўваць.
абшліфо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абшліфаваць.