Verbum

абцярэ́блівацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абцярэбліваць.

абцярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абцерабіць.

абця́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абцяць.

абця́ць, абатну, абатнеш, абатне; абатнём, абатняце; заг. абатні; зак., каго-што.

Абсячы канцы чаго‑н., верхавіну дрэва і пад. // перан. Раптоўна спыніць якое‑н. дзеянне.

абцячы́, ‑цячэ.

Зак. да абцякаць.

абчапі́цца, ‑чаплюся, ‑чэпішся, ‑чапіцца; зак.

Тое, што і абчапляцца.

абчапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., каго-што.

1. Тое, што і абчапляць.

2. Акружыць. [Немцы] усю вёску абчапілі. Місько.

3. Абняць. Раптам.. [Кастуся] хтосьці абчапіў рукамі. Прокша.

абчапля́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абчапляць.

абчапля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Абчапляць сябе чым‑н. з усіх бакоў. Між імі [вочкамі] павукі пазвівалі сабе гнёзды, і нельга было зайсці ў камору, каб не абчапляцца павуціннем. Сачанка.

абчапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Абвешаць чым‑н. каго‑, што‑н.