Verbum

абстры́гчыся, ‑стрыгуся, ‑стрыжэшся, ‑стрыжэцца; ‑стрыжомся, ‑стрыжацеся, ‑стрыгуцца; зак.

Тое, што і астрыгчыся.

абстры́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абстрыгчы.

абстрэ́л, ‑у, м.

1. Стрэльба па якой‑н. цэлі. Артылерыйскі абстрэл. □ Тым часам партызанам удалося неяк шчасліва выскачыць з-пад абстрэлу. Карпюк.

2. Спец. Зона, якая абстрэльваецца. Шырокі абстрэл.

•••

Узяць (браць) пад абстрэл гл. узяць.

абстрэ́лены, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і абстраляны (у 2 знач.). Палонны, відаць, быў абстрэлены салдат, бег ён заломваючы крута ўбок, часам падаў, хуценька ўсхватваўся з зямлі і зноў імчаў наперад. С. Александровіч.

абстрэ́львацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абстрэльваць.

абстрэ́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абстраляць.

абстрэ́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які падвяргаецца абстрэлу ці можа быць абстраляны. Абстрэльны рубеж.

абсту́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пастукаць усюды, у розных месцах. Абстукаць колы вагонаў. □ Нявада абстукаў хат дзесяць, і ўсюды панавала ціхая пустэча. Чорны.

абсту́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абстукаць.

абступа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абступіць.