адпяча́таны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адпячатаць.
адпяча́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Раскрыць, распакаваць. Адпячатаць канверт.
адпяча́твацца, ‑аецца; незак.
Зал. да адпячатваць.
адпяча́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адпячатаць.
адпячы́, ‑пяку, ‑пячэш, ‑пячэ; ‑пячом, ‑печаце, ‑пякуць; пр. адпёк, ‑пякла, ‑пякло; зак., што.
Пратрымаўшы даўжэй, чым трэба ў печы, перапячы. Адпячы хлеб.
адпячы́ся, ‑пячэцца; ‑пякуцца; зак.
Прабыўшы залішне доўга ў печы, перапячыся. Хлеб адпёкся.
адрабі́цца, ‑раблюся, ‑робішся, ‑робіцца; зак.
Разм. Скончыць работу. // Стаць непрыдатным да работы.
адрабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак.
1. Разлічыцца за даўгі, атрыманыя грошы і пад. сваёй працай. — Дзякуй вам, дзякуй! — пачаў паўтараць.. Даніла і ледзь не кланяецца гаспадыні. — Мы заплацім, як прыедзе сын, а то я адраблю валі, кашоў напляту. Кулакоўскі.
2. Разм. Скончыць працаваць. Адрабіўшы, можна і адпачыць. // Перастаць рабіць, папрацаваўшы доўгі час, аддаць працы многа сіл, стаць непрыгодным для працы. [Сын з нявесткай:] — Не табе, старой, сягоння Раўнавацца з намі, Ты сваё ўжо адрабіла, Справімся і самі. Русак. — Дзед ужо не работнік... — ледзьве прагаварыла маці праз плач. — Дзед сваё адрабіў... Якімовіч. // Знасіцца ад працяглай работы (пра машыны, прылады і пад.).
3. Папрацаваць нейкі час. Пастушэня гутаркай кароткай быў узрушан, хоць нямала ён у праектнай адрабіў канторы, розных шмат спраектаваў мастоў. Русецкі.
4. чаго, што. Зрабіць так, каб вярнуць што‑н. да ранейшага стану. Адно для Сценкі было ясна: цяпер ён за парогам бацькавай хаты. Таго, што зрабілася, назад не адробіш. Колас.
адрабля́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да адрабляць.
адрабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да адрабіць (у 1, 4 знач.).