Verbum

абсемяні́цца, ‑ніцца; зак.

1. Даць насенне (пра расліны). Сырадэля абсемянілася.

2. Апладніцца штучным спосабам.

абсемяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; ‑нім, ‑ніце; зак., каго-што.

1. Засеяць насеннем. Абсемяніць поле.

2. Спец. Тое, што і асемяніць.

абсемяня́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да абсемяніцца.

2. Зал. да абсемяніць.

абсемяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да абсемяніць.

абсе́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Моцны алкагольны напітак, настоены на палыне, асіне ці іншых духмяных раслінах. Два хлопцы сядзяць, вістуючы, Далары кладуць на кон, Адзін аднаго частуючы Абсентам ды каньяком. Таўбін.

[Фр. absinthe.]

абсентэі́зм, ‑у, м.

Кніжн. У буржуазных краінах — ухіленне ад удзелу ў выбарах, а таксама сістэматычная адсутнасць на пасяджэннях членаў калегіяльных органаў як выражэнне пратэсту супраць палітыкі тэрору і парламенцкай механікі подкупу.

[Лац. absens, absentis— адсутны.]

абсервато́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абсерваторыі.

абсервато́рыя, ‑і, ж.

Навуковая ўстанова, якая пры дапамозе спецыяльных прылад вядзе астранамічныя, геафізічныя і інш. назіранні і даследаванні.

[Ад лац. observare — назіраць.]

абсервацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Прызначаны для абсервацыі, назіральны. Абсервацыйны пункт.

абсерва́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Агляд, назіранне. Рабіць абсервацыю берагоў з карабля.

[Лац. observatio.]