абмусо́лак, ‑лка, м.
Разм. Абмусоленая рэшта чаго‑н.; агрызак. Іван зноў корпаецца ў сваім мяшку, наводзіць парадак, складае на месца ніткі.., абмусолак аловачны. Лынькоў.
абмусо́лены, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмусоліць.
2. у знач. прым. Заслінены, запэцканы.
абмусо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Разм.
1. Змачыць слінай; абслініць.
2. Запэцкаць чым‑н. ліпкім, тлустым. Абмусоліць фартух.
абмыва́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмываць — абмыць.
2. Рытуальны абрад. Свяшчэннае абмыванне.
абмыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абмыцца.
2. Зал. да абмываць.
абмыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
1. Незак. да абмыць.
2. Акружаць сваімі водамі (пра моры, цячэнні і пад.). Заходні бераг Афрыкі абмывае Атлантычны акіян. // Працякаць вакол, паўз што‑н.; абдаваць хвалямі. Падножжа гары амывае рака.
3. перан. Разм. Адзначаць якую‑н. падзею выпіўкай.
•••
Абмываць і абшываць — даглядаць каго‑н., выяўляць жаночы клопат аб кім‑н.
Кветачкі абмываць — тое, што і костачкі перамываць (гл. перамываць).
Рука руку абмывае гл. рука.
Языкамі абмываць — абгаворваць.
абмы́зганы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Дзеепрым. зал. пр. ад абмызгаць.
абмы́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Пакрыць граззю, забрудзіць.
абмы́лены, ‑ая, ‑ае.
Спец. Дзеепрым. зак. пр. ад абмыліць.
абмы́ліцца, ‑ліцца; зак.
Спец. Ператварыцца ў мыла шляхам хімічнай рэакцыі (пра тлушчы).
абмылі́цца, ‑лю́ся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Абл. Памыліцца. — Я абмыліўся — людзей не слухаў... Болей гэтага не будзе... Чарот.