Verbum

абараназдо́льнасць, ‑і, ж.

Валодаць усімі неабходнымі для абароны сродкамі; гатоўнасць да абароны. Мацаваць абараназдольнасць Савецкай дзяржавы.

абараназдо́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны, падрыхтаваны да абароны.

абара́нак, ‑нка, м.

1. Булачны выраб з заварнога цеста, закручанага кольцам. І любяць дзеда Юрку ўнукі, Яны цалуюць яму рукі, А дзед у плечы іх цалуе І абаранкам патрактуе. Колас.

2. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад. Пазяхае шафёр і моцна-моцна сціскае абаранак руля, каб не прыдрамаць, не прапусціць павароткі. Лынькоў.

3. у знач. прысл. абара́нкам. У форме, у выглядзе кольца. Скруціцца абаранкам.

•••

Дзірка ад абаранка гл. дзірка.

Зарабіў на абаранкі гл. зарабіць.

абара́начнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто што або прадае абаранкі.

абара́начніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да абараначнік.

абара́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абаранка.

абарані́цца, абаранюся, абаронішся, абароніцца.

Зак. да абараняцца (у 1 знач.).

абарані́ць, абараню, абароніш, абароніць.

Зак. да абараняць.

абара́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. да абараць.

абараня́льны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і абарончы.