Verbum

абразны́, ‑ая, ‑ое.

1. Такі, у якім абрэзаны краі (край). Адрозніваюць дошкі абразныя, неабразныя і аполкі.

2. Прызначаны для абразання чаго‑н. Абразны станок.

абразу́міцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; заг. абразумся; зак.

Абдумацца, прыйсці да развагі.

абразу́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; заг. абразум; зак., каго.

Пераканаць, прымусіць абдумацца. А можа яе, братавую, яшчэ можна будзе абразуміць? Пташнікаў.

абразу́млівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абразуміцца.

абразу́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абразуміць.

абракада́бра, ‑ы, ж.

Бяссэнсавы, незразумелы набор слоў.

[Ад лац. abracadabra (магічная формула).]

абрамі́зіцца, ‑міжуся, ‑мізішся, ‑мізіцца; зак.

У картачнай гульні — прайграць у выніку рэмізу. // перан. Разм. Памыліцца, трапіць у нязручнае, непрыемнае становішча. Калі быў [Алесь] у інстытуце, усё здавалася такім простым, толькі заставалася захацець — і ўсё выйдзе. А тут, на табе, абрамізіцца з самага пачатку. Броўка.

абрамі́зіць, ‑міжу, ‑мізіш, ‑мізіць; зак., каго.

У картачнай гульні — прымусіць каго‑н. прайграць у выніку рэмізу. // перан. Разм. Паставіць у цяжкае, нязручнае становішча, зрабіць непрыемнасць каму‑н. [Пётр Пятровіч:] — Ну, узяў я тую міску ды надзеў яму на галаву. Падумаеш — так ужо абрамізіў! Брыль.

абра́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць.

Зак. да абрамляць.

абрамле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. абрамляць (у 1, 3 знач.).

2. Тое, што акружае, як рамка.