адбіва́льнасць, ‑і, ж.
Здольнасць (святла, гукаў, радыёхваль і пад.) адбівацца ад чаго‑н.
адбіва́льнік, ‑а, м.
Прыстасаванне для адбівання светлавых, цеплавых і інш. праменяў, хваль. Адбівальнік нейтронаў.
адбіва́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да адбівання (светлавых, цеплавых і інш. праменяў, хваль). Адбівальная здольнасць цел.
адбіва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбіваць — адбіць.
адбіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адбіцца.
2. Зал. да адбіваць.
•••
Адбівацца рукамі і нагамі — рашуча адмаўляцца ад чаго‑н., усімі сіламі супраціўляцца чаму‑н.
адбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адбіць.
•••
Адбіваць крок — ісці, рытмічна, гучна ставячы нагу.
Адбіваць паклоны — кланяцца.
адбіра́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. адбіраць — адабраць 1 (у 1, 3 знач.).
адбіра́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да адбіраць (гл. адабраць 1 у 1, 3 знач.).
адбіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адабраць 1.
•••
Адбіраць вочы — сляпіць, асляпляць. І ўсюды чыста, бель такая, Што проста вочы адбірае. Колас.
Адбіраць капейкі — забіраць апошнія грошы ў таго, у каго іх мала.