абво́странасць, ‑і, ж.
Уласцівасць абвостранага (у 3, 4 знач.). Абвостранасць пачуццяў, успрыняцця.
абво́страны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абвастрыць.
2. у знач. прым. Пра рысы твару — завостраны, з адзнакамі схуднеласці.
3. у знач. прым. Больш востры, чым звычайна; павышаны, узмоцнены (пра пачуцці, успрыманні і пад.). Абвостраны слых.
4. у знач. прым. Жорсткі, напружаны (аб якіх‑н. адносінах, супярэчнасцях). Абвостраная барацьба. Абвостраныя класавыя супярэчнасці.
абвугле́лы, ‑ая, ‑ае.
Які пакрыўся вугалем, абгарэлы. Абвуглелае бярвенне.
абву́глены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абвугліць.
2. у знач. прым. Абпалены зверху. Абвугленыя сцены. □ Печы стаялі пасярод абвугленых недагарэўшых галавешак. Галавач. Чорныя пальцы абвугленых дрэў у твар мне крычалі: «Нашто пакідаеш?» Броўка.
абву́гліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвугліваць — абвугліць і абвуглівацца — абвугліцца.
абву́глівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абвугліцца.
2. Зал. да абвугліваць.
абву́гліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абвугліць.
абву́гліцца, ‑ліцца; зак.
Абгарэць зверху. У вайну.. тут, на пагор’і, бушаваў агонь. Камель сасны абгарэў, абвугліўся. Пташнікаў.
абву́гліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Абпаліць зверху. Абвугліць канцы паляў. □ Бомбай клёны старыя абвугліла... Лойка.
абвыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Тое, што і абвыкаць.