Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

абамшэ́ць, ‑эе; зак.

Тое, што і абымшэць.

абанеме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Права на карыстанне чым‑н. пэўны час, а таксама дакумент на гэта права. Абанемент у тэатр.

[Фр. abonnement.]

абанеме́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абанемента. Абанементная плата. Абанементны канцэрт.

абане́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая мае абанемент.

[Ням. Abonnent ад фр.]

абане́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абанента. Абанентны аддзел.

абане́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які ўласцівы абаненту, належыць яму. Абаненцкія месцы ў тэатры.

абані́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абаніраваць.

абані́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак. і незак.

Уст. Набыць (набываць) абанемент. Абаніравацца на чытанне кніг у бібліятэцы.

абані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Уст. Атрымаць (атрымліваў) па абанеменце; набыць (набываць) права карыстання чым‑н. на пэўны тэрмін.

абанкру́ціцца, ‑ручуся, ‑руцішся, ‑руціцца; зак.

Зрабіцца неплацежаздольным даўжніком. Фірма, якой.. [Марцін] дастаўляў свіней, абанкруцілася. Карпюк. // перан. Пацярпець крах у ідэйных або маральных адносінах.