Verbum

абмярцве́нне, ‑я, н.

Стан паводле дзеясл. абмярцвець (у 1 знач.).

абмярцве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Страціць адчувальнасць, стаць нежывым (пра клеткі, тканкі, часткі цела).

2. перан. Стаць нячулым пад уплывам чаго‑н.; змярцвець, анямець; акамянець. Твар Паліводскага.. то чырванеў, то зелянеў, то бялеў, то зноў чырванеў. Нарэшце ён як бы абмярцвеў, і вочы быццам ашклянелі. Чорны.

абмята́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да абмятаць.

абмята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмесці.

абмя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абняць.

абмя́цца, абамнуся, абамнешся, абамнецца; абамнёмся, абамняцеся; зак.

1. Прымяцца, ушчыльніцца, злегчыся.

2. перан. Прыжыцца, прызвычаіцца. Старшыня колькі разоў казаў: «Не ганяй ты.. [Амельку] задужа, пакуль абамнецца хлопец». Лынькоў.

абмя́ць, абамну, абамнеш, абамне; абамнём, абамняце; зак., што.

Прымяць, зрабіць шчыльнейшым. Абмяць салому.

абмяша́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмяшаць.

абмяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прыправіць корм (сечку, мякіну і пад.) мукою, варанай бульбай і пад., перамяшаўшы яго.

абнаві́цель, ‑я, м.

Той, хто што‑н. абнаўляе, уносіць што‑н. новае.