Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

абаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., каго.

Разм. Увесці каго‑н. у зман.

абаламу́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абаламуціць.

абалване́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Адурэлы, падобны на балвана, з рысамі балвана.

абалва́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абалваніць.

абалване́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Здурнець, зрабіцца балваном.

абалва́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Разм. Груба, збольшага абчасаць, падрыхтаваць для далейшай апрацоўкі. Абалваніць камень.

2. Абы-як на скорую руку пастрыгчы.

3. Пазбавіць здольнасці думаць, разумець, разважаць. // Абдурыць, ашукаць.

абалва́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абалваньваць — абалваніць.

абалва́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абалваніць.

абаліцыяні́зм, ‑у, м.

Рух за скасаванне рабства неграў, які разгарнуўся ў 18–19 стст. у ЗША, Англіі, Францыі.

[Ад лац. abolitio — скасаванне, знішчэнне.]

абало́на, ‑ы, ж.

1. Частка даліны ракі, якая ў паводку заліваецца вадою. З захаду.. [зямельны масіў] быў акаймаваны вузкай, у хмызняках, рачулкай, з поўначы — лесам, з поўдня — прылеснай балоцістай абалонай. Хадкевіч.

2. Слой драўніны сасны, што знаходзіцца паміж стрыжнем і карою.