Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э я .

а б в г д е ж з і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы э ю я .’

аблі́пка, ‑і, ж.

У выразе: у абліпку — вельмі шчыльна прылягаючы да цела (пра вопратку).

аблі́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абліп, ‑ла.

Зак. да абліпаць.

аблі́сцеласць, ‑і, ж.

Спец. Ступень пакрыцця расліны лісцем.

аблі́сцелы, ‑ая, ‑ае.

Які пакрыўся лісцем.

аблі́сценне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. аблісцець.

аблі́сцець, ‑ее; зак.

Пакрыцца лісцем. Вясной саджанцы аблісцелі.

аблі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абліць.

абліцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абліцаваць.

абліцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Пакрыць паверхню чаго‑н. слоем якога‑н. іншага матэрыялу, каб зрабіць яе больш трывалай і прыгожай. Абліцаваць сцены мармурам. Абліцаваць панелі каляровай пліткай.

абліцо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для і абліцоўкі (у 1 знач.); звязаны з абліцоўкай. Абліцовачны камень. Абліцовачныя работы.