Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзйклмнопрстуўфхцчшэ.
абгежікмотфхыьюя

алта́йцы, ✂, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Горна-Алтайскай Рэспублікі, якая ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. алтайка, ✂.

|| прым. алтайскі, ✂.

алта́р, ✂, м.

  1. Усходняя, узвышаная частка хрысціянскага храма (у праваслаўнай царкве аддзеленая ад агульнага памяшкання іканастасам).

  2. Даўней: месца, на якое ўскладаліся ахвярапрынашэнні. Прынесці сваё жыццё на а. бацькаўшчыны (перан.высок.).

|| прым. алтарны, ✂.