Verbum

а́лібі, нескл., н. (спец.).

Знаходжанне абвінавачанага ў момант, калі адбывалася злачынства, у другім месцы як доказ невінаватасці ў злачынстве.

• Даказаць сваё а.

алі́ва, ✂ і алі́ўка, ✂, ж.

Вечназялёнае дрэва, масліна, а таксама яго плод.

|| прым. аліўкавы, ✂.

• А. колер (жоўта-зялёны з карычневым адценнем).
• Аліўкавая галінка (сімвал міру).

аліга́рх, ✂, м.

1. Правіцель алігархіі (у 1 знач.).

2. Пра прадстаўніка манапалістычнага капіталу.

аліга́рхія, ✂, ж.

1. У старажытнасці і ў сярэднія вякі: дзяржава, заснаваная на панаванні арыстакратычных вярхоў.

2. Палітычнае і эканамічнае панаванне невялікай групы прадстаўнікоў манапалістычнага капіталу.

   • Фінансавая а.

|| прым. алігархічны, ✂.

аліга́тар, ✂, м.

Амерыканскі і ўсходнеазіяцкі кракадзіл.

алізары́н, ✂, м.

Фарбавальнае рэчыва, ужыв. для фарбавання тканін, вырабу мастацкай фарбы, у паліграфіі.

|| прым. алізарынавы, ✂.

• Алізарынавае чарніла.

алілу́йшчык, ✂, м. (іран.).

Чалавек, які празмерна ўсхваляе каго-, што-н., наносячы гэтым шкоду справе.

алілу́я, выкл.

У царкоўным богаслужэнні: хвалебны малітоўны выгук.

аліме́нтшчык, ✂, м. (разм.).

Той, хто плаціць аліменты.

аліме́нты, ✂.

Матэрыяльныя сродкі (грошы), якія па закону ідуць на ўтрыманне непрацаздольных дзяцей або бацькоў ад асобы, што звязана з імі адносінамі роднасці і жыве асобна.

• Плаціць а.

|| прым. аліментны, ✂.