Verbum

азнаменава́цца, ✂; зак.

Стаць знамянальным дзякуючы чаму-н.

• Гэты год азнаменаваўся нечаканасцямі.

|| незак. азнамяноўвацца, ✂.

азнаменава́ць, ✂; зак.

Урачыста адзначыць чым-н. (падзею, дату і пад.).

• А. урачыстую дату салютам.

|| незак. азнамяноўваць, ✂.

|| наз. азнаменаванне, ✂.

• У а. чаго-н. (у памяць, у гонар чаго-н.).

азнача́льны, ✂.

1. Які паддаецца азначэнню.

2. У граматыцы: які з’яўляецца азначэннем.

   • А. займеннік.
   • А. сказ.

|| наз. азначальнасць, ✂.

азнача́ць, ✂; незак.

Тое, што і значыць.

• Што азначае ваша маўчанне?

азна́чыцца, ✂; зак.

1. Стаць прыметным, абазначыцца.

   • Выразней азначыліся маршчыны на лбе.

2. перан. Вызначыцца, намеціцца.

   • Азначылася кола інтарэсаў.

|| незак. азначацца, ✂.

азна́чыць, ✂; зак.

1. Вызначыць характэрныя рысы чаго-н., даць фармуліроўку чаму-н.

   • А. геаграфію як навуку.

2. Паказаць кірунак, шлях каму-, чаму-н. і вылучыць на фоне чаго-н.

   • А. шлях да перамогі.

3. Абумовіць сабой, прадвызначыць.

   • Вялікая падзея азначыла прыход новага ў жыцці.

|| незак. азначаць, ✂.

|| наз. азначэнне, ✂.

азначэ́нне​¹, ✂, н.

1. гл. азначыць.

2. Абагульненне, якое раскрывае сэнс, змест чаго-н., характарызуе асноўныя рысы чаго-н.

   • Даць правільнае а. слова.

азначэ́нне​², ✂, н.

У граматыцы: даданы член сказа, які абазначае прымету, уласцівасць, якасць або іншую адзнаку прадмета.

• Дапасаванае а.

|| прым. азначальны, ✂.

азнаямля́цца, ✂; незак.

Тое, што і знаёміцца (у 2 знач.).

азнаямля́ць, ✂; незак.

Тое, што і знаёміць (у 2 знач.).