Verbum

нарог, ✂, м.

Частка плуга, якая падразае пласт зямлі знізу і перадае яго на адвал.

|| прым. нарожны, ✂.

народ, ✂, м.

1. Усё насельніцтва пэўнай дзяржавы, жыхары краіны.

   • Н. Беларусі.

2. Працоўная маса насельніцтва той ці іншай краіны.

   • Просты н.
   • Выхадцы з народа.

3. Розныя формы гістарычных супольнасцей (племя, народнасць, нацыя).

   • Беларускі н.

4. -у, толькі адз. Вялікая група людзей.

   • На мітынг прыйшло многа народу.

|| прым. народны, ✂.

• Народная творчасць.

народазнаўства, ✂, н.

Сістэма навук, якія вывучаюць культуру і быт народаў, этнаграфія.

|| прым. народазнаўчы, ✂.

народанасельніцтва, ✂, н.

Насельніцтва краіны, якой-н. тэрыторыі.

народаўладдзе, ✂, н.

Улада народа, дэмакратыя.

• Саветы — органы народаўладдзя.

народнагаспадарчы, ✂.

Які мае адносіны да народнай гаспадаркі.

• Н. план.
• Прадпрыемства народнагаспадарчага значэння.

народнасць, ✂, ж.

1. гл. народны.

2. Устойлівая супольнасць людзей, заснаваная на агульнасці мовы, тэрыторыі, эканамічнага жыцця, якая папярэднічае нацыі.

   • Паўночныя народнасці.

3. Нацыянальная, народная (у 3 знач.) самабытнасць.

   • Н. паэзіі Янкі Купалы.

народнік, ✂, м.

Паслядоўнік народніцтва.

|| ж. народніца, ✂.

|| прым. народніцкі, ✂.

народніцтва, ✂, н.

Грамадска-палітычны рух у Расіі ў другой палове 19 ст., які ідэалізаваў сялянскую абшчыну і імкнуўся цераз яе ажыццявіць ідэі сялянскай дэмакратыі і пераходу да сацыялізму, мінуючы капіталізм.

|| прым. народніцкі, ✂.

народны, ✂.

1. гл. народ.

2. Які належыць усяму народу, дзяржаўны.

   • Народная інтэлігенцыя.
   • Народная гаспадарка

3. Цесна звязаны з народам, уласцівы духу народа, яго культуры, светапогляду.

   • Народная паэзія.

4. У назвах некаторых устаноў, арганізацый, пасад: выбраны народам, які ажыццяўляецца прадстаўнікамі народа.

   • Н. суд.
   • Н. кантроль.

5. У складзе ганаровых званняў, якія надаюцца дзеячам культуры.

   • Н. паэт.
   • Н. мастак.
   • Н. настаўнік.

|| наз. народнасць, ✂.