Verbum

наклейка, ✂, ж.

1. гл. наклеіць.

2. Этыкетка, ярлык і пад., якія наклеены на што-н.

   • Н. на чамадане.

наклёпка, ✂, ж.

1. гл. накляпаць.

2. Тое, што накляпана на што-н.

   • Металічная н.

наклікаць, ✂; зак.

1. каго (чаго). Наззываць, запрасіць у вялікай колькасці.

   • Н. гасцей.

2. перан., што і чаго. Выклікаць якім-н. учынкам, словам і пад што-н. непрыемнае, непажаданае напрарочыць.

   • Н. бяду ў хату.

|| незак. наклікаць, ✂.

наклюнуты, ✂.

1. Прабіты дзюбаю (пра шкарлупіну яек, з якіх вылупліваюцца птушаняты).

   • Наклюнутае яйцо.

2. Які пачаў прарастаць, распускацца.

   • Наклюнутае зерне.

наклюнуцца, ✂; зак.

1. Стаць прабітым дзюбай (пра шкарлупу шкарлупіну яек, з якіх вылупліваюцца птушаняты).

2. Пра зерне, пупышкі: пачаць прарастаць, распускацца.

3. перан. Выпадкова трапіцца, абазначыцца, намеціцца.

   • Наклюнулася добрая работа.

|| незак. наклёўвацца, ✂.

накляпаць​¹, ✂; зак. (спец.).

1. Прыкляпаць што-н. да чаго-н.

2. чаго. Кляпаннем зрабіць пэўную колькасць чаго-н.

3. Ударамі малатка навастрыць (касу).

   • Н. касу.

|| незак. наклёпваць, ✂.

|| наз. наклёпка, ✂ і наклёпванне, ✂.

накляпаць​², ✂; зак. (разм.).

Нагаварыць на каго-н., узвесці паклёп.

• Дарэмна накляпалі на чалавека.

наколка, ✂, ж.

1. гл. накалоць.

2. Аздоба з матэрыі або карункаў, якую наколваюць на жаночую прычоску.

3. Тое, што і татуіроўка (разм.).

   • Н. на грудзях.

наколькі, прысл. у знач. злуч. сл.

У якой ступені, меры.

• Буду працаваць, н. хопіць здароўя.

наконт, прыназ.

Адносна чаго-н.

• Гаворка вялася н. кватэры.