Verbum

накапіць, ✂; зак.

Паступова сабраць, павялічыць у якой-н. колькасці; назапасіць.

• Н. грошай.
• Н. вопыт.

|| незак. накапляць, ✂.

накапленне, ✂, н.

1. гл. накапіць.

2. мн. Тое, што накоплена; капітал, зберажэнні.

   • Дзяржаўныя накапленні.

накарчаваць, ✂; зак.

Выкарчаваць, выкапаць з карэннем пэўную колькасць пнёў і пад.

|| незак. накарчоўваць, ✂.

накарэлы, ✂ (разм.).

Утвораны шляхам падсыхання ў выглядзе коркі на чым-н.

• Накарэлая гразь.

|| наз. накарэласць, ✂.

накарэць, ✂; зак. (разм.).

Засохшы, утварыць корку.

• На ране накарэў струп.

накасіцца, ✂; зак. (разм.).

Напрацавацца, стаміцца на касьбе.

• Н. да дзесятага поту.

накасіць, ✂; зак.

Косячы, нарыхтаваць якую-н. колькасць травы, сена.

• Н. воз травы.
• Н. жывёле сена на зіму.

накасяк, прысл.

Коса, убок ад прамога кірунку.

• Дарога ішла н.
• Так-сяк, накасяк, абы не па-людску (прыказка; разм.) — пра хуткую, нядбайную работу.

накат, ✂, м.

1. гл. накатаць.

2. Рад бярвёнаў, жэрдак і пад., насланых наверх або пад нізам чаго-н.; насціл.

   • Бліндаж у тры накаты.

3. Слой фарбы на прыладзе для атрымання адбітку на якой-н. паверхні (на сцяне, паперы і інш.), а таксама ўзор на сценах.

   • Прыгожы н.

|| прым. накатны, ✂.

накатам, прысл.

1. Коцячы, перамяшчаць што-н. круглае.

   • Грузіць бочкі н.

2. Па інерцыі, сваім ходам.

   • Машына з узвышша рухалася н.