накат,
-
гл. накатаць. -
Рад бярвёнаў, жэрдак
і пад. , насланых наверх або пад нізам чаго-н. ; насціл.- Бліндаж у тры накаты.
-
Слой фарбы на прыладзе для атрымання адбітку на якой
-н. паверхні (на сцяне, паперы і інш.), а таксама ўзор на сценах.- Прыгожы н.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)