накат, , м.

  1. гл. накатаць.

  2. Рад бярвёнаў, жэрдак і пад., насланых наверх або пад нізам чаго-н.; насціл.

    • Бліндаж у тры накаты.
  3. Слой фарбы на прыладзе для атрымання адбітку на якой-н. паверхні (на сцяне, паперы і інш.), а таксама ўзор на сценах.

    • Прыгожы н.

|| прым. накатны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)