Verbum

нацягнуты, ✂.

1. Які знаходзіцца ў стане напружання.

   • Нацягнутыя нервы.

2. Пазбаўлены натуральнасці, недружалюбны.

   • Нацягнутыя адносіны.

|| наз. нацягнутасць, ✂.

нацягнуцца, ✂; зак.

1. Стаць тугім, напяцца.

2. Прыйсці ў вялікай колькасці; сабрацца (разм.).

нацягнуць, ✂; зак.

1. Расцягваючы, зрабіць тугім, напяць (або туга прымацаваць).

   • Н. трос.
   • Н. антэну.

2. Адзець (абуць) што-н. з цяжкасцю; накрыцца, нацягнуўшы на сябе што-н.

   • Н. боты.
   • Н. дзяружку на сябе.

3. чаго. Прыцягнуць, прынесці ў якой-н. колькасці.

4. Настояцца; заварыцца.

   • Лякарства нацягнула ўжо.

5. перан., што і без дапаўнення. Давесці што-н. да нормы, да пэўнай ступені (пра выпрацоўку, выдаткі і пад.); завысіць што-н. (адзнаку, паказчык і пад.; разм.).

   • Н. ацэнку.

6. пераважна безас., чаго і без дапаўнення. Нагнаць ветрам; закрыць, завалачы чым-н. (разм.).

   • Нацягнула дыму ў хату.

|| незак. нацягваць, ✂.

|| наз. нацягванне, ✂, нацяжка, ✂ і нацяжэнне, ✂.

нацяжка, ✂, ж.

1. гл. нацягнуць.

2. Неправамернае дапушчэнне чаго-н.

   • Паставіць ацэнку з нацяжкай.

нацяжны, ✂.

1. Які надзяваецца шляхам нацягвання, нацяжкі.

   • Нацяжная шына.

2. Такі, які дзейнічае пры нацягванні, нацяжцы.

   • Н. канат.

нацяжэнне, ✂, н.

1. гл. нацягнуць.

2. Зрастанне скуры, пашкоджанай раненнем (спец.).

   • Першаснае н.

нацянькі, прысл.

Самым кароткім шляхам; наўпрост.

• Палонных гналі цераз поле н.
• Праўда ходзіць н., з ёй не размінешся (з нар.).

нацярпецца, ✂; зак.

Зведаць, перажыць шмат чаго-н. непрыемнага, цяжкага.

• Н. страху.

нацячы, ✂; зак.

Паступова сцякаючы або прасочваючыся, сабрацца дзе-н.

• У падвал нацякла вада.

|| незак. нацякаць, ✂.