Verbum

назубок, прысл. (разм.).

Вельмі добра, на памяць.

• Вывучыць н.

назусім, прысл. (разм.).

Назаўсёды, зусім.

• Вярнуцца н.
• Аддаць н.

называльны, ✂, (спец.).

Які мае адносіны да называння.

• Называльная функцыя слова.

называцца, ✂; незак.

1. гл. назвацца.

2. Мець якое-н. імя, прозвішча, якую-н. назву.

   • Вёска называецца Малінаўка.

3. Браць на сябе выкананне якіх-н. абавязкаў, якой-н. справы.

   • Згаджаліся многія, але ніхто першым не называўся.

4. у знач. пабочн. Зрабіць не так, як хацелася.

   • Пры сустрэчы штосьці буркнуў, называецца, прывітаўся.

◊

• Што называецца, у знач. пабочн. (разм.) — як кажуць, як прынята гаварыць.

назыўны, ✂:

• назыўны сказ — аднасастаўны сказ, у якім галоўны член выражаны формай назоўнага склону назоўніка.

наіўны, ✂.

Прастадушны, які не набыў, не мае жыццёвага вопыту.

• Н. хлопец.
• Наіўнае пытанне.

|| наз. наіўнасць, ✂.

най..., прыстаўка.

Надае вышэйшай і найвышэйшай ступені прыметнікаў і вышэйшай ступені прыслоўяў значэнне гранічнасці меры прыметы, напр. найлепшы, найчасцей.

найбольш і найболей, прысл.

Больш за іншых, асабліва.

• Н. старанны вучань.

найбольшы, ✂.

Самы вялікі, самы большы.

• Н. поспех.

найвышэйшы, ✂.

Самы высокі.

• Н. гатунак.