Verbum

дарожка, ✂, ж.

1. гл. дарога.

2. Прызначаная для хадзьбы вузкая дарога ў садах, парках і пад.

   • Пасыпаць дарожкі пяском.

3. Тое, што і сцежка.

   • Лясная д.

4. У спартыўных збудаваннях, на аэрадромах: спецыяльна ўстроеная дыстанцыя (для бегу, плавання, узлёту).

   • Бегавая д.
   • Водная д.
   • Узлётная д.

5. Вузкі доўгі дыван, а таксама вузкі доўгі абрус.

   • Паслаць дывановую дарожку.
   • Карункавая д.

6. Рыбалоўная прылада ў выглядзе доўгага шнура з кручком на канцы.

   • Злавіў шчупака на дарожку.

дарожнік, ✂, м.

Спецыяліст па будаўніцтву, рамонту і эксплуатацыі дарог і гарадскіх вуліц.

|| ж. дарожніца, ✂.

дарослы, ✂.

1. Які выйшаў з дзіцячага ўзросту, узмужнеў, набыў сталасць.

   • Д. юнак.

2. наз. Які дасягнуў поўнай сталасці па гадах, паводзінах, дзеяннях.

   • Дарослыя вялі гутарку на прызбе.

|| наз. даросласць, ✂.

дароўны, ✂, (спец.).

1. Падораны кім-н., атрыманы ў падарак.

   • Д. сервіз.

2. Які пацвярджае падарунак.

   • Д. надпіс.

○

• Дароўная грамата (гіст.) — дакумент, што выдаваўся гасударам або ўрадам, паводле якога вызначаліся правы, ільготы манастырам, саслоўям або прыватным асобам.

дарунак, ✂, м. (разм.).

Тое, што і дар (у 1 знач.).

даручыць, ✂; зак.

1. Ускласці на каго-, што-н. выкананне чаго-н.

   • Д. яму праверыць работу.

2. Даверыць каго-, што-н. чыім-н. клопатам, апецы.

   • Нагляд за дзецьмі даручылі вопытнай няні.

|| незак. даручаць, ✂.

даручэнец, ✂, м.

Службовая асоба, што знаходзіцца пры кіраўніку і выконвае службовыя даручэнні.

даручэнне, ✂, н.

1. Справа, даручаная каму-н. для выканання.

   • Грамадскае д.

2. Дакумент, які дае права каму-н. дзейнічаць ад імя асобы, што выдала яго; даверанасць.

   • Атрымаць зарплату па даручэнню.
   гис

дарчы, ✂:

• дарчая грамата (гіст.) — тое, што і дароўная грамата (гл. дароўны).

дарыльшчык, ✂, м. (кніжн. і афіц.).

Той, хто дорыць што-н., робіць дарэнне.

• Музейныя набыткі ад дарыльшчыкаў.

|| ж. дарыльшчыца, ✂.