даручыць, ​✂; зак.

  1. Ускласці на каго-, што-н. выкананне чаго-н.

    • Д. яму праверыць работу.

  2. Даверыць каго-, што-н. чыім-н. клопатам, апецы.

    • Нагляд за дзецьмі даручылі вопытнай няні.

|| незак. даручаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)