даручэнне, ✂, н.

  1. Справа, даручаная каму-н. для выканання.

    • Грамадскае д.

  2. Дакумент, які дае права каму-н. дзейнічаць ад імя асобы, што выдала яго; даверанасць.

    • Атрымаць зарплату па даручэнню.
    гис

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)