Verbum

дактарантура, ✂, ж.

Падрыхтоўка, якую праходзяць дактаранты; сістэма такой падрыхтоўкі спецыялістаў вышэйшай кваліфікацыі.

дактарат, ✂, м.

Іспыты на ступень доктара ў вышэйшай школе Зах. Еўропы.

дакторка, ✂, ж. (разм.).

Жанчына-ўрач.

• Прыступіла да працы новая д.

дактрына, ✂, ж. (кніжн.).

Вучэнне, навуковая канцэпцыя (звычайна пра філасофскую, палітычную, ідэалагічную тэорыі).

• Ваенная д.

дактрынёр, ✂, м. (кніжн.).

Чалавек, які ўпарта трымаецца якой-н. догмы, схаласт.

|| прым. дактрынёрскі, ✂.

дактрынёрства, ✂, н.

Дактрынёрскія адносіны да рэчаіснасці, дагматызм.

дактылалогія, ✂, ж.

Своеасаблівая форма мовы глуханямых пры дапамозе пальцаў рук; ручная азбука.

|| прым. дактылалагічны, ✂.

дактыласкапія, ✂, ж. (спец.).

Вывучэнне будовы ліній скуры на ўнутраным баку пальцаў рук, а таксама метад устанаўлення асобы па адбітках пальцаў.

|| прым. дактыласкапічны, ✂.

• Д. аналіз.

дактыль, ✂, м.

Трохскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе.

|| прым. дактылічны, ✂.

• Дактылічная страфа.

дакука, ✂, ж. (разм.).

1. Турбота, клопат.

   • Спіць дзіця, не ведае дакукі.

2. Нуда, маркота.

   • З дакукі піша пісьмы.

3. Надакучлівая просьба, справа.

   • Яго заявы — адна д.