дакука назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Турбота, клопат.

    • Спіць дзіця, не ведае дакукі.

  2. Нуда, маркота.

    • З дакукі піша пісьмы.

  3. Надакучлівая просьба, справа.

    • Яго заявы — адна д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)