Verbum

назіральнасць, ✂, ж.

Здольнасць бачыць, заўважаць факты, з’явы, якіх не бачаць, не заўважаюць іншыя.

• У мастака добрая н.

назіральнік, ✂, м.

Той, хто назірае за кім-, чым-н.

• Тонкі н.

|| ж. назіральніца, ✂.

|| прым. назіральніцкі, ✂.

назіральны, ✂.

1. Які прызначаны для назірання.

   • Назіральная вышка.

2. Той, хто валодае назіральнасцю, умее назіраць (у 1 знач.).

назіранне, ✂, н.

1. гл. назіраць.

2. Тое, што заўважана ў працэсе вывучэння, разгляду чаго-н., нагляданняў за кім-, чым-н.

   • Навуковыя назіранні.

назірацца, ✂; незак.

Бываць, здарацца; адзначацца.

• У тэксце назіраюцца памылкі.

назіраць, ✂; незак.

1. каго-што, за кім-чым, са злуч. уступальны. «што» або «як». Уважліва сачыць вачыма за кім-, чым-н., не спускаць з вачэй.

   • Н. зацьменне сонца.
   • Н. за палётам птушкі.
   • Н., што робяць (як гуляюць) дзеці.

2. Вывучаць, даследаваць.

   • Н. развіццё клетак расліны.

3. Ажыццяўляць нагляд за кім-, чым-н.

   • Н. за парадкам.

назіркам, прысл.

Не спускаючы з вачэй (ісці, бегчы следам за кім-, чым-н.).

• За незнаёмым н. краўся хлопчык.

назло, прысл.

Наперакор, з намерам раззлаваць.

• Рабіць н.

назначыць, ✂; зак.

1. Прызначыць на якую-н. пасаду, працу.

   • Н. загадчыка кафедры.

2. Намеціць, вызначыць тэрмін.

   • Н. сустрэчу на вечар.

3. Устанавіць (зарплату, пенсію і пад.).

   • Н. пенсію.

4. Прысудзіць (у якой-н. гульні).

   • Н. штрафны ўдар.

5. Паставіць знак, пазначыць меткай.

   • Н. дрэвы на высечку.

|| незак. назначаць, ✂.

|| наз. назначэнне, ✂.

назначэнне, ✂, н.

1. гл. назначыць.

2. Асноўная функцыя, роля каго-, чаго-н.

   • Атрад асобага назначэння.

3. Мэта, прызначэнне каго-, чаго-н.

   • Ганаровае н. пісьменніка.