Verbum

нараджэнне, ✂, н.

1. гл. нарадзіць, -цца.

2. Дзень, дата, калі хто-н. нарадзіўся, а таксама святкаванне гэтага дня.

   • Запрасіць на н.

нарадзіцца, ✂; зак.

1. З’явіцца на свет (пра чалавека, жывёл).

   • Н. ў сарочцы (гаворыцца пра ўдачлівага, шчаслівага чалавека).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв), перан. З’явіцца; узнікнуць, пачацца.

   • Нарадзілася ідэя.

|| незак. нараджацца, ✂.

|| наз. нараджэнне, ✂.

нарадзіць, ✂; зак.

1. Даць жыццё каму-н., пусціць на свет.

   • Н. сына.

2. перан. Даць пачатак чаму-н., стварыць што-н., быць прычынай з’яўлення чаго-н.

   • Крыўда нарадзіла злосць.

◊

• У чым маці нарадзіла (разм.) — зусім голы.

|| незак. нараджаць, ✂.

|| наз. нараджэнне, ✂.

нарадчык, ✂, м.

Работнік, які выпісвае нарады на якую-н. работу.

|| ж. нарадчыца, ✂.

наразны, ✂.

1. гл. нарэзаць.

2. Які мае на сабе нарэзы, нарэзку.

   • Н. канал ствала.

нараіць, ✂; зак.

1. Параіць, парэкамендаваць для якой-н. мэты.

   • Н. добрага печніка.

2. з інфінітывам, каму і без дапаўнення.

   • Даць параду зрабіць што-н.

нараканне, ✂, н.

1. гл. наракаць.

2. звычайна мн. Дакор, папрокі.

   • Матчыны нараканні.

наракаць, ✂; незак.

Выказваць крыўду на каго-, што-н., незадавальненне кім-, чым-н.

|| наз. нараканне, ✂.

нараспашку, прысл.

Тое, што і наросхрыст.

нараспеў, прысл.

Працягла, расцягваючы словы.

• Гаварыць н.