Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеіоуыьэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшя-.

нажыцца, ✂; зак.

  1. Быць набытым у выніку практыкі.

    • Вопыт гадамі нажывецца.

  2. Атрымаць прыбытак, абагаціцца.

    • Н. на чужым горы.
    • Н. на махінацыях.

  3. Пражыць доўгі час, многа пажыць (разм.).

    • Нажыўся за свой век, усяго пабачыў.

|| незак. нажывацца, ✂.

нажыць, ✂; зак.

  1. што і чаго. Паступова набыць, назапасіць.

    • Н. сваёй працай.

  2. перан., каго-што і каго-чаго. Атрымаць, набыць (што-н. непрыемнае).

    • Н. рэўматызм.

  3. Пражыць нейкі час (разм.).

    • У гасцях доўга не нажывеш.

|| незак. нажываць, ✂.