Verbum

нажыцца, ✂; зак.

1. Быць набытым у выніку практыкі.

   • Вопыт гадамі нажывецца.

2. Атрымаць прыбытак, абагаціцца.

   • Н. на чужым горы.
   • Н. на махінацыях.

3. Пражыць доўгі час, многа пажыць (разм.).

   • Нажыўся за свой век, усяго пабачыў.

|| незак. нажывацца, ✂.