Verbum

напульснік, ✂, м.

Павязка, якая накладваецца на тое месца на руцэ, дзе прашчупваецца пульс.

напуск, ✂, м.

1. гл. напусціць.

2. Частка адзення, якая свабодна звісае, выступае над чым-н.

   • Кофтачка з напускам.

3. Спуск сабак на звера ў час палявання (спец.).

напускны, ✂.

1. Зроблены з напускам.

   • Напускная кофта.

2. Ненатуральны, штучны.

   • Напускная весялосць.
   • Напускная строгасць.

напусціць, ✂; зак.

1. Даць доступ куды-н. вялікай колькасці каго-, чаго-н.

   • Н. вады ў ванну.
   • Н. мух у хату.

2. што і чаго на каго (што). Надаць сабе, сваім паводзінам нейкі выгляд, характар (разм.).

   • Н. на сябе строгасць.

3. каго-што на каго-што. Накіраваць для нападу (разм.).

   • Н. сабак на звера.

4. Ва ўяўленні забабонных людзей — з дапамогай вышэйшай сілы наслаць на каго-, што-н.

   • Н. чары, хваробу.

5. што і чаго. Даслаць, павялічыць у памеры пры раскроі.

   • Н. на швы.

|| незак. напускаць, ✂.

|| наз. напуск, ✂.

напухлы, ✂ (разм.).

Які напух, стаў успухлым.

• Напухлая рука.

|| наз. напухласць, ✂.

напухнуць, ✂; зак.

Стаць ненармальна пухлым, успухнуць.

• Напух нос.

|| незак. напухаць, ✂.

напхацца, ✂; зак. (разм.).

1. Сабрацца, стоўпіцца ўнутры чаго-н.; набіцца.

   • Напхалася людзей у хату.

2. Наесціся (груб.).

   • Н. бульбы.

напхаць, ✂; зак.

1. што і чаго. Напоўніць, запіхваючы ўнутр чаго-н.

   • Н. сяннік саломай.
   • Н. людзей у машыну (перан.; разм.).

2. перан. З’есці многа чаго-н. (груб.).

   • Н. жывот бульбай.

|| незак. напіхаць, ✂ і напіхваць, ✂.

напырскаць, ✂; зак.

1. Пакрыць пырскамі паверхню чаго-н.

   • Н. вады на падлогу.

2. Надушыць чым-н. пахучым.

   • Н. духамі.

|| незак. напырскваць, ✂.

напытаць, ✂; зак.

Распытваючы, знайсці патрэбную рэч, патрэбнага чалавека.

• Н. добрую карову ў суседняй вёсцы.

|| незак. напытваць, ✂.