Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а е і о у ы ь э ю я

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т ў ф х ц ч ш я -.

нахапаць, ✂; зак.

Хапаючы, набраць у вялікай колькасці.
- Н. грошай.
перан. Тое, што і нахапацца (у 2 знач.) (неадабр.).

нахапіцца, ✂; зак.

Нечакана настаць, пачацца.
- Дзень нахапіўся неўзаметку.
Ускочыць, з’явіцца на чым-н.
- На лбе нахапіўся гуз.

нахапкам, прысл. (разм.).

Спехам, наспех, на скорую руку.

Вымерхаўшыся за дзень, ён н. сёрбаў тлустую крупеню.

нахаркаць, ✂; зак. (разм.).

Харкаючы, напляваць.

Н. на падлогу.

нахваліцца, ✂; зак.

Нагаварыць пра сябе многа добрага.
Вельмі пахваліць (звычайна з адмоўем «не»).
- Маці сынам не нахваліцца.

нахваліць, ✂; зак.

Нагаварыць аб чым-, кім-н. добрага; расхваліць.

|| незак. нахвальваць, ✂.

нахвалявацца, ✂; зак.

Моцна або доўга пахвалявацца.

Нахвалявалася за здароўе бацькі.

нахвастаць, ✂; зак.

Адсцябаць дубцом.

|| незак. нахвостваць, ✂.

нахватацца, ✂; зак.

Тое, што і нахапацца.

нахватаць, ✂; зак.

Тое, што і нахапаць.