Verbum

навучанне, ✂, н.

1. гл. вучыць.

2. Парада, настаўленне павучальна-выхаваўчага характару (разм.).

   • Матчына н.

навучацца, ✂; незак.

Атрымліваць адукацыю, набываць пэўныя веды ў якой-н. галіне.

• Н. ў школе.
• Н. на маляра.

навучаць, ✂; незак.

1. Перадаваць каму-н. якія-н. веды, навыкі.

   • Н. грамаце.
   • Н. гуляць у шахматы.

2. Падбіваць на што-н. нядобрае.

   • Вуліца навучае лаянцы.

3. Даваць параду, наводзіць на розум.

   • Маці навучае дзяцей дабру.

навучэнец, ✂, м.

Той, хто навучаецца, вучыцца ў старэйшых класах сярэдніх школ і ў сярэдніх спецыяльных навучальных установах.

• Н. тэхнікума.

|| ж. навучэнка, ✂.

|| прым. навучэнскі, ✂.

навушнікі, ✂, м.

1. Частка цёплай шапкі, якая закрывае вушы, або спецыяльнае прыстасаванне для засцярогі вушэй ад холаду. /

   • Апусціць навушнікі ў шапцы.

2. Прылада для слухання, якая надзяваецца на вушы.

   • Магнітафонныя н.

навыбіраць, ✂; зак.

1. Сабраць нейкую колькасць ураджаю бульбы, агуркоў і пад.

   • Н. чатыры кашы агуркоў.

2. Выбраць нейкую колькасць чаго-н.

   • Н. спелых памідораў.

навыдумваць, ✂; зак.

Тое, што і навыдумляць.

навыдумляць, ✂; зак.

1. Вынайсці, стварыць многа чаго-н.

   • Н. розных цацак для дзяцей.

2. Налгаць, нагаварыць рознай бязглуздзіцы.

   • Н. несусветных страхаў.

навык, ✂, м.

Уменне, выпрацаванае вопытам, практыкай.

• Н. у рабоце.
• Працоўны н.

навылет і навылёт, прысл.

1. Наскрозь, праз усю таўшчыню чаго-н.

2. перан. Вельмі добра разумець каго-н., што-н.

   • Я яго бачу н.