Verbum

навугольнік, ✂, м.

1. Лінейка ў выглядзе трохвугольніка, пры дапамозе якой вычэрчваюцца прамыя вуглы і праводзяцца перпендыкулярныя лініі.

2. Накладка для замацавання або аздаблення вуглоў (рамы, скрыні і пад.).

навугольны, ✂.

Які знаходзіцца на вуглу.

• Навугольная вежа.

навудзіць, ✂; зак.

Налавіць вудай.

• Н. акунёў.

|| незак. навуджваць, ✂.

навука, ✂, ж.

1. Сістэма ведаў аб заканамернасцях развіцця прыроды, грамадства і мыслення, а таксама асобная галіна гэтых ведаў.

   • Гуманітарныя навукі.

2. толькі адз. Павучанне, настаўленне, урок.

   • Гэта будзе навукай на ўсё жыццё.

3. толькі адз. Навыкі, веды, якія чалавек атрымлівае ў выніку свайго навучання або жыццёвага вопыту.

   • Гэтая справа патрабуе навукі.

4. толькі адз. Навучанне, вучоба (разм.).

   • Хлопец здатны да навукі.

|| прым. навуковы, ✂.

навуказнавец, ✂, м.

Спецыяліст па навуказнаўству.

навуказнаўства, ✂, н.

Галіна ведаў, якая вывучае заканамернасці функцыяніравання і развіцця навукі, структуру і дынаміку навуковай дзейнасці, узаемадзеяння навукі з другімі сферамі матэрыяльнага і духоўнага жыцця грамадства.

|| прым. навуказнаўчы, ✂.

навукападобны, ✂.

Які мае толькі знешнія адзнакі навуковасці.

|| наз. навукападобнасць, ✂.

навукова-тэхнічны, ✂.

Які мае адносіны да навукі і тэхнікі, звязаны з праблемамі навукі і тэхнікі.

• Навукова-тэхнічны прагрэс (адзінае ўзаемаабумоўленае, паступальнае развіццё навукі і тэхнікі).

навуковы, ✂.

1. Заняты распрацоўкай пытанняў якой-н. навукі.

   • Н. супрацоўнік.

2. Заснаваны на прынцыпах навукі, які адпавядае патрабаванням навукі.

   • Навуковая тэорыя.
   • Навуковае адкрыццё.

|| наз. навуковасць, ✂.

навучальны, ✂.

1. Які мае адносіны да вучобы, навучання.

   • Н. год.
   • Навучальная ўстанова.
   • Н. дапаможнік.

2. Які кіруе вучэбным працэсам.

   • Загадчык навучальнай часткі.