Verbum

шурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.

1. што. Перамешваць у топцы палаючае паліва (спец.).

2. перан. Дзейнічаць, рабіць што-н. хутка, энергічна (разм.).

|| наз. шурава́нне, -я, н. і шуро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шуро́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

шурпа́ты, -ая, -ае.

1. Нягладкі, з невялікімі няроўнасцямі.

Шурпатыя дошкі.

2. перан. Недапрацаваны, з хібамі, недахопамі.

Ш. стыль.

|| наз. шурпа́тасць, -і, ж.

шурпа́цець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак. і шурпа́ціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; незак.

Станавіцца шурпатым.

Скура шурпацее або шурпаціцца.

шурпа́ціць, -па́чу, -па́ціш, -па́ціць; незак., што.

Рабіць шурпатым.

Раствор шурпаціць скуру пальцаў.

шурф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Неглыбокая вертыкальная горная выпрацоўка для разведвання выкапняў, для ўзрыўных работ.