шум, -у, м.
1. Гукі, якія зліліся ў громкае і нязладжанае гучанне.
Ш. прыбою.
Ш. матораў.
Без шуму перамяшчацца.
Узняўся ш.
Ш. у зале.
2. перан. Ажыўленае абмеркаванне, выкліканае павышаным інтарэсам да чаго-н.
Фільм выклікаў ш.
3. Гук з няяснай танальнасцю (спец.).
Шумы ў сэрцы.
4. Сварка, крыкі, гучнае выражэнне незадавальнення.
Што там за ш. у суседзяў? Чаго ўзнялі ш., супакойцеся!
|| прым. шумавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
шум², -у, м. (разм.).
Пеністы налёт на паверхні супу і пад. пры кіпенні, а таксама пена на сырадоі.
шумаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Работнік тэатра, кіно, які стварае шумавыя эфекты.
2. Музыкант, які іграе на шумавых інструментах.
шумавы́, -а́я, -о́е (спец.).
1. гл. шум¹.
2. Які ўтварае гучныя рознахарактарныя гукі.
Шумавыя музычныя інструменты (трашчоткі, лыжкі, талеркі, званочкі, кастаньеты і пад.). Ш. аркестр (які складаецца з ударных і шумавых інструментаў). Шумавое афармленне радыёперадачы.
шуме́ць¹, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; незак.
1. Утвараць, рабіць шум (у 1 знач.).
Шуміць бор.
Шуміць дождж.
Шуміць у галаве (няясна ў думках ад стомленасці, моцнага перажывання, ап’янення). У вушах шуміць (пра слыхавое раздражненне).
2. Гучна выражаць незадаволенасць, сварыцца, крычаць.
Няма чаго ш. з-за дробязі.
3. Ажыўлена абмяркоўваць што-н., рабіць прадметам усеагульнай увагі.
Ш. пра свае дасягненні.
шуме́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -мі́ць; незак.
Узнімацца пенай, пеніцца.
Піва шуміць.
шумі́ха, -і, ДМ -місе, ж. (разм., неадабр.).
Залішне ажыўленае абмеркаванне чаго-н. (часцей падзеі, звычайна з мэтай прыцягнуць асаблівую ўвагу да чаго-н.).
Узняць шуміху вакол чаго-н.
шумлі́вы¹, -ая, -ае.
1. Схільны шумець, утвараць шум¹ (у 1 знач.).
Шумлівыя дзеці.
2. Які суправаджаецца шумам, ажыўленнем, напоўнены шумам¹.
Шумлівая гульня.
Шумлівая вуліца.
|| наз. шумлі́васць, -і, ж.
шу́мны¹, -ая, -ае.
1. Які стварае шум¹ (у 1 знач.); гучны.
Ш. струмень.
Шумная размова.
2. Такі, дзе многа шуму¹ (у 1 знач.), надта ажыўлены.
Шумная аўдыторыя.
3. перан. Які выклікае шум¹ (у 2 знач.), сенсацыю.
Ш. поспех.
4. Які з’яўляецца шумам¹ (у 3 знач.), утвараецца пры дапамозе шуму¹ (спец.).
Шумныя гукі.
|| наз. шу́мнасць, -і, ж.