Verbum

сві́дар, -дра, мн. -дры, -драў, м.

Тое, што і бур.

свідрава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца свідраваннем.

|| ж. свідрава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

свідрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.

1. што. Рабіць свердлам адтуліны ў чым-н.

2. што. Прабіваць, праточваць адтуліны, ход у чым-н. (пра расліны, жывёл і пад.).

Дзяцел свідруе дрэва.

Карэнне свідруе асфальт.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., каго-што. Мучыць, хваляваць, прыносіць боль (пра думкі, пачуцці).

Непакой за сына свідруе душу і сэрца.

4. перан. Пільна ўглядацца.

С. вачамі, позіркам каго-н.

|| зак. прасвідрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 1 і 2 знач.).

|| наз. свідрава́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. свідрава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

С. станок.

свідраві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Адтуліна, зробленая свідраваннем.

Нафтавая с.

|| прым. свідраві́нны, -ая, -ае.

свінагадо́ўля, -і, ж.

Гадоўля свіней як галіна жывёлагадоўлі.

|| прым. свінагадо́ўчы, -ая, -ае.

свінама́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Свіння, якая дае прыплод.

|| прым. свінама́тачны, -ая, -ае.

свіна́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Працаўнік, які даглядае свіней.

|| ж. свіна́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

свіна́рка гл. свінар.

свіна́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Хлеў для свіней.

|| прым. свіна́рны, -ая, -ае.

свінафе́рма, -ы, мн. -ы, -фе́рм і -аў, ж.

Свінагадоўчая ферма.