Verbum

збіва́цца¹ гл. збіцца¹.

збіва́цца² гл. збіцца².

збіва́ць¹ гл. збіць¹.

збіва́ць² гл. збіць².

збіра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца збіраннем чаго-н. (якіх-н. рэдкасцей, твораў народнай творчасці і пад.).

З. фальклору.

2. Ёмішча, у якім збіраецца якая-н. вадкасць (спец.).

З. вады.

|| ж. збіра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

|| прым. збіра́льніцкі, -ая, -ае.

збіра́льніцтва, -а, н.

1. Дзейнасць збіральніка (у 1 знач.).

Захапіцца збіральніцтвам.

2. Здабыванне сродкаў існавання шляхам збірання грыбоў, ягад і інш.

|| прым. збіра́льніцкі, -ая, -ае.

збіра́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Абагульнены, які адносіцца да многіх.

З. вобраз.

|| наз. збіра́льнасць, -і, ж.

збіра́нне гл. сабрацца.

збіра́цца гл. сабрацца.

збіра́ць гл. сабраць.