Verbum

дакто́рка і до́ктарка, -і, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Жанчына-ўрач.

Прыступіла да працы новая д.

док, -а, мн. -і, -аў, м.

Партовае збудаванне для рамонту суднаў.

Плывучы д.

|| прым. до́кавы, -ая, -ае.

до́каз, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Довад або факт, які служыць падставай для пэўнага сцвярджэння.

Неабвержны д.

2. Сістэма лагічных вывадаў, на падставе якіх выводзіцца новае палажэнне.

Тэорыя мае некалькі доказаў.

○

Рэчавы доказ — прадмет, які мае дачыненне да злачынства і спрыяе яго раскрыццю.

до́казны, -ая, -ае.

Пераканальны, які з’яўляецца доказам.

Д. прыклад.

Доказная аргументацыя.

|| наз. до́казнасць, -і, ж.

до́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Партовы рабочы.

Забастоўка англійскіх докераў.

|| прым. до́керскі, -ая, -ае.

до́ктар, -а, мн. дактары́ і (з ліч. 2, 3, 4) до́ктары, дактаро́ў, м.

1. Тое, што і ўрач, лекар.

2. чаго. Вышэйшая вучоная ступень, а таксама асоба, якой прысуджана гэта ступень.

Д. фізіка-матэматычных навук.

|| прым. до́ктарскі, -ая, -ае.

Доктарская дысертацыя.

до́ктарка гл. дакторка.