Verbum

без... (а таксама без’..., бес..., бяз..., бяз’..., бяс...), прыстаўка.

Служыць для ўтварэння:

1) прыметнікаў ад назоўнікаў са знач.: пазбаўлены чаго-н., які не мае чаго-н., напр.: беззямельны, безадходны, безазёрны;

2) назоўнікаў, якія азначаюць адсутнасць або недахоп чаго-н., напр.: беззямелле, бездарожжа, безадказнасць.

бес... (гл. без...), прыстаўка.

Ужыв. замест «без...» перад глухімі зычнымі, напр.: бескарысны, бесклапотны, бестурботны.

бесказы́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Шапка з цвёрдым аколышам без казырка.

Матросы ў белых бесказырках.

бескане́чнасць, -і, ж. (спец.).

Уяўная велічыня, большая за ўсякую зададзеную.

бескантро́льны, -ая, -ае.

Які нікім не кантралюецца.

Бескантрольная дзейнасць.

|| наз. бескантро́льнасць, -і, ж.

бесканфлі́ктны, -ая, -ае.

Пазбаўлены канфлікту (канфліктаў).

Бесканфліктная сітуацыя.

|| наз. бесканфлі́ктнасць, -і, ж.

бескары́слівы, -ая, -ае.

Які не звязаны з асабістай выгадай.

Б. чалавек.

Б. ўчынак.

|| наз. бескары́слівасць, -і, ж.

бескары́сны, -ая, -ае.

Які не прыносіць ніякай карысці; дарэмны.

Б. занятак.

|| наз. бескары́снасць, -і, ж.

бескасцёвы, -ая, -ае.

Які не мае касцяка, касцей.

бескватэ́рны, -ая, -ае.

Які не мае кватэры.