Verbum

сві́нскі, -ая, -ае (разм.).

1. Брудны, неахайны.

Жыць па-свінску (прысл.).

2. Непрыстойны, подлы, нізкі.

С. ўчынак.

сві́нства, -а, н. (разм.).

1. Нізкі ўчынак, грубасць, непрыстойнасць.

Гэта с. з яго боку — не сказаць праўду.

2. Пра што-н. неахайнае, бруднае.

свінту́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм., жарт.).

Той, хто зрабіў што-н. па-свінску (гаворыцца звычайна з дружалюбна-дакорлівым адценнем).

Ну і с. жа ты!

свіну́ха, -і, ДМ -ну́се, мн. -і, -ну́х, ж.

Ядомы грыб сямейства свінухавых з пласціністай шапкай жоўта-бурага, лілова-шэрага колеру; свінушка.

свіну́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Тое, што і свінуха.

свінцо́вы, -ая, -ае.

1. гл. свінец.

2. перан. Цёмна-шэры, колеру свінцу.

Свінцовае неба.

3. перан. Цяжкі.

С. удар.

Свінцовая галава (пра боль і цяжар у галаве). Свінцовае маўчанне (панурае, гнятучае).

свінча́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Злітак свінцу, які выкарыстоўваецца ў бітах або як зброя ў кулачнай бойцы.

2. Свінцовае грузіла на рыбалоўнай сетцы.

3. Нагайка з уплеценым куском свінцу на канцы.

свінчо́, -а́ці, ДМ -а́ці, Т -о́м, мн. -а́ты, -а́т, н. (разм.).

Падсвінак.

свіны́ гл. свіння.

свіня́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. (разм.).

1. Забруджваць што-н., рабіць беспарадак.

2. перан. Паскудзіць, шкодзіць каму-н. у чым-н.

|| зак. насвіня́чыць, -чу, -чыш, -чыць.