Verbum

здо́льнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Прыродны дар, таленавітасць.

Чалавек з вялікімі здольнасцямі.

2. Уменне, а таксама магчымасць утвараць якія-н. дзеянні.

З. рухацца.

Прапускная з. дарог.

Пакупная з. насельніцтва.

здо́льны, -ая, -ае; -лен, -льна.

1. Які мае здольнасці да чаго-н., таленавіты.

З. інжынер.

З. да матэматыкі.

2. Які можа што-н. зрабіць; які валодае пэўным уменнем.

З. да ўсякай работы.

Гэты чалавек на ўсё з. (ні перад чым не спыніцца).

здор, -у, м.

Нутраное свіное сала.

Мазаць бліны здорам.

|| прым. здо́равы, -ая, -ае.

здо́рава, прысл. (разм.).

1. Вельмі моцна.

Ну і з. ж бухаюць гарматы.

2. Вельмі добра, выдатна.

Зроблена з.

здо́ўжыцца гл. доўжыцца.

здо́хлы, -ая, -ае.

1. Тое, што і дохлы.

Здзіраць скуру са здохлага каня.

2. перан. Слабы, кволы (разм.).

Чаго ён такі з. ў вас?

|| наз. здо́хласць, -і, ж. (да 2 знач.).

здо́хнуць гл. дохнуць.

здрабне́лы, -ая, -ае.

Які здрабнеў, дробны, схуднелы.

З. твар.

Здрабнелая жывёла.

здрабне́ць гл. драбнець.

здрабні́ць гл. драбніць.