Verbum

здзяйсне́нне гл. здзейсніцца, здзейсніць.

здзяйсня́льны, -ая, -ае.

Такі, які можна здзейсніць.

Здзяйсняльныя жаданні.

|| наз. здзяйсня́льнасць, -і, ж.

здзяйсня́цца гл. здзейсніцца.

здзяйсня́ць гл. здзейсніць.

здзяўбці́, -о́ў, -бе́ш, -бе́; здзяўбём, здзеўбяце́, здзяўбу́ць; здзёўб, здзяўбла́, -ло́; -бі́; здзяўба́ны і здзёўбаны; зак., што.

1. Дзеўбучы, з’есці.

Кураняты здзяўблі тварог.

2. Дзеўбучы, зрабіць ямкі; параніць у многіх месцах.

Пеўні здзяўблі адзін аднаго.

Пешняй здзяўблі тратуар.

|| незак. здзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

здзяці́нець гл. дзяцінець.

здо́ба, -ы, ж.

1. Тлушч, цукар і яйкі, што дабаўляюцца ў цеста.

Дабавіць здобы ў цеста.

2. зб. Вырабы са здобнага цеста.

Напячы здобы.

здо́бны, -ая, -ае.

Прыгатаваны на малацэ, масле, яйках і пад.

Здобная булка.

здо́брыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

Тое, што і раздобрыцца.

здо́лець, -ею, -ееш, -ее; зак.

1. з інф. Быць у стане зрабіць, выканаць што-н.

Я здолею рашыць гэту задачу.

2. з інф. Атрымаць магчымасць зрабіць што-н. пры пэўных абставінах.

Учора я не здолеў паехаць.

3. каго-што. Адолець, асіліць.

Агульнымі намаганнямі ўсё можна з.