Verbum

зверадзі́ць гл. верадзіць.

зверало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў, м.

Прамысловы паляўнічы на звяроў.

зверало́ўства, -а, н.

Прамысловае паляванне на звяроў.

|| прым. зверало́ўны, -ая, -ае.

З. промысел.

звераня́ і зверанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня звера.

зверападо́бны, -ая, -ае.

Які нагадвае звера, падобны да звера.

З. выгляд.

|| наз. зверападо́бнасць, -і, ж.

зверафе́рма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Прадпрыемства па вырошчванні каштоўных звяроў.

зве́ргнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак.

1. каго-што. Сілай пазбавіць улады, скінуць; знішчыць, спыніць існаванне чаго-н. (высок.).

З. цара.

З. самадзяржаўе.

2. каго і без дап. Нарадзіць заўчасна (пра жывёл; разм.).

Карова звергла.

|| незак. звярга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. звяржэ́нне, -я, н. (да 1 знач.)

зве́рскі, -ая, -ае.

1. Уласцівы зверу (у 2 знач.); люты, жорсткі.

Зверскае забойства.

2. Вельмі моцны, надзвычайны (разм.).

З. апетыт.

|| наз. зве́рства, -а, н. (да 1 знач.).

зве́рства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. гл. зверскі.

2. Зверскі ўчынак, жорсткасць.

Фашысцкія зверствы.

зве́рстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак.

Учыняць зверства.