Verbum

безыніцыяты́ўны, -ая, -ае.

Які не праяўляе ініцыятывы; пасіўны.

Б. кіраўнік.

|| наз. безыніцыяты́ўнасць, -і, ж.

безэ́, нескл., н.

Лёгкае пірожнае з узбітых яечных бялкоў і цукру.

З’есці б.

без’язы́кі, -ая, -ае.

1. Які не валодае мовай, нямы.

2. перан. Які не ўмее добра, свабодна гаварыць.

|| наз. без’язы́касць, -і, ж.

бес... (гл. без...), прыстаўка.

Ужыв. замест «без...» перад глухімі зычнымі, напр.: бескарысны, бесклапотны, бестурботны.

бяз... (гл. без...), прыстаўка.

Ужыв. замест «без...» у першым складзе перад націскам, напр.: бяздонны, бязмежны.

бяз’... (гл. без...), прыстаўка.

Ужыв. замест «без...» у першым складзе перад націскам перад ётавымі галоснымі, напр.: бяз’ёдны, бяз’ядзерны.